Maand: juni 2024

Soms wil ik de bloemen plukken,
soms laten staan.
Soms til ik mezelf

op mijn schoot
en houd haar een tijdje bij elkaar
voordat

ik vertel
dat ze hier niet welkom is.
Ze heeft haar huid voor me

afgeschud,
maar ze kan er maar zoveel van terug nemen
nu het

verlaten is. Soms
weet ik niet
waarom

ze onder het okerkleurige dekbed bij het raam
blijft liggen,
waarom

ze ‘s nachts bibberend
onder de dunne lakens ligt met het raam
wijd open.

Ik wil dat je wegvliegt, hoofd,
maar ik weet niet
waarheen.

Ik wil dat je wegvliegt,
maar ik wil niet
mee.

Malakee

Hij zei: je beeft. Maar nee:
de wereld zinkt
en hij weet het,

maar zal het nooit toegeven.
Hij haalt gewoon mijn verre boom naar binnen
en zegt dan:

dans een dans,
dans
en ze begint te dansen.

Hij kent het voetenwerk. Hij gelooft
dat ik de lucht ben, dus ik zeg:
ik ben lucht &

alles om me heen begint te ademen.
Hij slikt me in
en ik geloof

dat hij de aarde is, dus
hij zegt: ik ben aarde
en als hij dan begint te trillen?

We denken niet meer aan de boom.
Als we omvallen
vertellen we het niemand.

Malakee

Hij zei: je beeft. Maar nee:
de wereld zinkt
en hij weet het,

maar zal het nooit toegeven.
Hij haalt gewoon mijn verre boom naar binnen
en zegt dan:

dans een dans,
dans
en ze begint te dansen.

Hij kent het voetenwerk. Hij gelooft
dat ik de lucht ben, dus ik zeg:
ik ben lucht &

alles om me heen begint te ademen.
Hij slikt me in
en ik geloof

dat hij de aarde is, dus
hij zegt: ik ben aarde
en als hij dan begint te trillen?

We denken niet meer aan de boom.
Als we omvallen
vertellen we het niemand.

Malakee

Sluit je ogen.
Stel je voor dat je vergat waar je voor vocht,
of tegen

en de ovale vorm van een ei.
Stel je toch eens die kleine opschudding
van het leven van binnen voor

en dan
dit vraagstuk
waarover niemand het eens kan worden –

Hoe ver zijn we van huis?
Hoe verdeeld.
Een ferme duw

zette ons in beweging,
maar laten we omkeren
vanuit dit oude leven in het hunne naar een nieuwe

open plek
met helder water. Nu eindelijk,
tweeduizend en nog wat evoluties

per seconde, minuut, uur,
ongeveer, verdreven,
later.

Malakee

Ik hou van je, dat weet je,
maar soms twijfel ik
(en dat spijt me)

aan de geloofwaardigheid van je raketten,
je ruimteschepen, dan
vogels,

de zachte delen
van mensen –
Toch heb ik altijd willen weten:

als ik op jouw navel druk, waar
voel jij dat dan?
In welk dorp?

In welke stad?
Of hang je nog steeds
tussen twee werelden in

met langwerpige gele machines
die in je ruggengraat graven
en eten van al je goede gedachten?

Malakee